Pewnego dnia Mysz decyduje się zamieszkać razem z Myszorem. Ich wspólne życie okazuje się jednak zupełnie inne od tego, czego Mysz oczekiwała. Radość gdzieś zniknęła, pojawiły się natomiast ograniczenia, kontrola, pretensje i podejrzenia o wszystko. Mysz w nowym miejscu każdego dnia czuje się źle. Myszor nieustannie podejrzewa ją o rzeczy nieprawdopodobne i coraz bardziej ją od siebie uzależnia podkreślając, że wszystko to robi z miłości. Przestała nawet chodzić na czwartkowe spotkania z przyjaciółmi. I chociaż przyjaciele próbują ja przekonać, że tak nie może żyć, ona zawsze znajduje powody, aby usprawiedliwić zachowanie Myszora. Mysz z coraz większym zdumieniem odkrywa, że jej ukochany jest zupełnie kimś innym, niż to było na początku, a jego twarz staje się coraz mroczniejsza i przerażająca. Z trwogą odkrywa, że jego pazury i zęby stały się bardziej ostre. Pewnej nocy z przerażeniem słyszy, że Myszor mruczy zupełnie jak… kot! Aż pewnego dnia znajduje w sobie dość siły, aby przestać być ofiarą.
„Po przeprowadzce do norki Myszora, Mysz zdaje sobie
sprawę, że ich wspólne życie wygląda inaczej, niż sobie wyobrażała…
Myszor zadaje jej dziwne pytania:
– Dlaczego wracasz tak późno?
– Ukrywasz coś przede mną?
– Nie chcesz wyglądać dla mnie ładnie?
Mysz próbuje z nim o tym rozmawiać, ale Myszor jej odpowiada:
– Nie widzisz, że robię dla ciebie wszystko. Tak bardzo cię kocham, Myszko.
Powiedz, że jesteś tylko moja…”
Książka porusza temat przemocy psychicznej i toksycznej relacji. Jest o miłości, o kontroli i manipulacji, i w końcu o odwadze. Urzeka oryginalnymi ilustracjami, przepełnionymi nieokreśloną nostalgią, wywołując zadumę i tęsknotę za tym, co było.
„Jestem tylko moja” to literatura, po przeczytaniu której, zadajemy sobie pytanie - jaki powinien być sugerowany wiek odbiorcy? Ciekawi nas, czy znajdziecie odpowiedź na to pytanie.
Przeczytajcie, koniecznie!
Raquel Diaz Reguera, „Jestem tylko moja”, z języka hiszpańskiego przełożyła Karolina Jaszecka, wyd. Ezop, Warszawa 2022.
